Kıbrıs Müzakereleri Bölüm 2
Cumhurbaşkanı Rauf Denktaş da 26 yıl aradan sonra ilk kez güneye geçecekti…
Denktaş, yemeğe eskiden aynı hukuk bürosunda çalıştığı Luizi isimli arkadaşının da katılmasını istemiş, ancak Klerides’ten bu kişinin öldüğünü öğrenmişti.
Klerides’in 5 Aralık’ta Kıbrıs Türk tarafına geçerek Denktaş’la yemeğe katılmasının ardından 28 Aralık’ta da Denktaş 74’ten sonra ilk kez Klerides’le yemek için güneye geçti.
Denktaş’ın geçişi dolayısıyla Rum kesiminde olağanüstü güvenlik önlemleri alındı. Klerides’in evinin bulunduğu sokak trafiğe kapatıldı, çevredeki yüksek binalara keskin nişancılar yerleştirildi.
Klerides’in evinin yanında toplanan kayıp yakınları ellerinde çerçevelenmiş fotoğraflar tutarak evlatlarının ve eşlerinin bulunmasını istediler.
Korumaları eşliğinde ES 747 sivil plakalı Mercedes marka araçla gelen Denktaş’ı, Rum lider Klerides kapıda karşıladı.
Cumhurbaşkanı Denktaş İngilizce olarak gazetecilere “iyi yıllar” diledi.
Mönüde balık ve samsı tatlısı vardı ne içtiklerini hatırlamıyorum ama Klerides’in zivaniya sevdiğini biliyorum her ne kadar balıkla şarap uygun olsa da bir tahmin…
Bu arada yemeği izleyen Türk gazeteciler geniş güvenlik önlemleri altında Klerides’in evine götürüldü.
Çok sayıda gazeteci Ledra Palace’tan geçerek resmi ve sivil Rum polislerin üst taraması yapmasının ardından araçlara bindirildi.
3 otobüs gazeteci önde ve arkada polis eskortu eşliğinde yemeğin yeneceği Makarios bulvarındaki Ioannis Klerides sokağındaki Klerides’in babadan kalma evine götürüldü.
Yemeği canlı vermek isteyen televizyon ekipleri saatler öncesinden hazırlık yaptılar bizler de Kıbrıs Genç Tv olarak yerimizi aldık.
Noel sonrası yılbaşına yakın herhalde yılın en soğuk zamanlarıydı donduk!
Dar bir sokakta bulunan evin karşı sol tarafına konuşlandık dışarda bekleyeceğiz…
Liderler yemeğe geçti biz canlı yayının ardından tekrar bağlanıp karşılamayı yorumladık ve ortamı anlattık…
Artık çıkış için bekliyoruz hazırlıklar tamam…
Basın için kurulan çadırdayız ve üşüyoruz, yan tarafta küçük bir restoran vardı hatta restoran bile değildi belki de, restorana gittik kapalı ama açık olduğunu gördük, güvenlik için müşteri almıyor ama açık…Çok üşüyünce zivaniya içmek istedik kadın olur dedi küçük şişeleri alıp içtik ve öyle ısındık.
Etrafımız güvenlik şeridi ile çevrelenmiş ve oradan ayrılmamamız gerektiği söylenmişti elbette ayrılmayacaktık görüşmeyi takip ediyorduk ama o şeridin dışında hareket edemiyorduk.
Rum meslektaşlarımızla tanıştık konuştuk “nerelisin nerde oturun” muhabbeti ile kaynaştık hatta şarkılar söyledik onların bildiği bizim bildiğimiz eski şarkılar…
Zivaniyaları içtik ısındık ama sarhoş da olmadık!
Yemek devam ederken telefon çaldı (güney hattım) Ertan Bey heyecanla “canlı yayına alıyoruz stüdyoya bağlanacaksın” dedi.
“Amannn” dedim ve hemen Kamalı’ya çığlık attım “hazır ol” sokak dar mesafe, katraj falan derken Klerides’in evinin yanında kurulan çadırın önündeki beton duvarın üstüne çıktım, inince farkettim ki o duvara gündüz olsa çıkmazdım çok dar üzerinde bir şey anlatmak gerçekten zor.
Her zamanki gibi kurulmuş motor misali heyecanla anlattım liderler hala içerde ama kısa bir süre sonra çıkarlar dedim.
Yemek yaklaşık 1 saat 45 dakika sürdü. Klerides, Cumhurbaşkanı Denktaş’ı evinin bahçesine kadar uğurladı. Denktaş ve Klerides el sıkışarak basın mensuplarına poz verdi. Denktaş gazetecilere “yemeğin mükemmel geçtiğini” söyledi ve el sallayıp teşekkür ederek ayrıldı. Klerides ise açıklama yapmadan Denktaş’ı yolcu ettikten sonra evine girdi. Rauf Denktaş’ın hemen arkasından yemekte bulunan BM Genel Sekreteri Kofi Annan’ın Kıbrıs Özel Temsil Yardımcısı Zbigniew Wlosewicz ayrıldı.
Neyse benim için esas film sonradan başlayacaktı.
Toparlandık, eşyalar otobüslere taşındı biz bindik tek tek isimlerimiz kontrol edildi ve yine geniş bir koruma eşliğinde ledra Palas’a geldik.
Eşyaları yüklendik kapılardan geçtik kameraman içeri gidip görüntüleri bıtaktı ben eve doğru yol aldım.
Artık saat biri geçmiş belki de buçuktu , çoluk çocuk uyumuştur diye düşünerek eve yaklaştım ki Serdar sokakta bir baktım çocuklar da kalbim yerinden fırlayacak!
Eşim “Polis seni bekler acil gitmen lazım” deyince siz girin içeri ben geliyorum diyerek arabadan inmeden Alayköy karakoluna gittim.
Beni nazik bir şekilde karşıladılar ve oturup beklemem gerektiğini söylediler.
Oturdum ama saat nerdeyse 2 soğuk yorgunum evdekiler merak eder…
Çok az soru ve uzun bir bekleyiş…
“Güneyde liderler yemeğindeydiniz biriyle görüştünüz mü?”
Nasıl biriyle çok kişi gördüm, işimizi yaptık ve döndük dedim.
“Peki oradan ayrıldınız mı biri ile görüşmeye gittiniz mi?”
Nasıl gidebilirim ki, güvenlik şeridi ile çevremiz kapatıldı hiç kimse bir yere gidemez! (Kapılar kapalıyken sadece haberin olduğu yerde kalabilirdik serbest dolaşım yoktu)
Buna benzer bir iki soru sonra bekleyiş…
Düşünürüm düşünürüm ne oldu neden polise çağrıldım bilemedim !
Bu arada Gazeteciler Birliği’ni aradım, Başaran Düzgün ilgilendi diğer arkadaşlar meslektaşlar ilgilendi…
Polisle karşılıklı otururken bir telefon geldi, polis ayağa kalkarak “Buyrun komutanım” dedi ve söyleneni dinledi.
Telefonu kapanınca kibar bir biçimde geç olduğunu bana eve kadar refakat edebileceklerini ve gidebileceğimi söylediler.
Ben kendim giderim diyerek hiçbir şey anlamadan eve gittim, çocuklar bekler yatın çok geç oldu dedim, tabi Serdar’la konuştuk ne olduğunu anlayamadık.
Yorgun argın yattım ama uyuyamadım düşünürüm ne olabilir bulamam.
Uzunca bir süre bu olay kafamı meşgul etti bizimle güneye gelen sivil polisler ne görmüş olabilir ki!
YOK YOK!
Ne olduğunu anlamam için bir aya yakın zaman geçti ama bu benim tahminim!
Bu kadar insancıl bir olayın mesele olabileceği asla aklıma gelmemişti.
Haberi izlemeye gittiğimiz gece güvenlik çemberinin içinde beklerken arkamdan biri Fatoş diye çağırdı, döndüm ve çığlık attım “Magar” diye bağırarak boynuna sarıldım aramızda güvenlik şeridi var… “Senin liderler görüşmesini izlemeye geleceğinden emindim ve seni görmeye geldim dedi Zahra Sokak’taki can komşumuz…
Gözlerimiz dolu dolu, “Bu soğukta ne çıktın yahu sokağa” dedim ama geldiğine de sevindim çoluk çocuk herkes iyi mi sorduk ve tekrar sarıldıktan sonra Magar gitti…
Herkes ordaydı eski komşumuz olduğunu söyledim ve biraz anlattım tekrar haber takibine döndüm olay bu!
Bunun asla bir sorgulama nedeni olabileceği aklıma gelmemişti doğrusu!
Bu arada Magar’ı geçtiğimiz yıl kaybettik, o ve ailesi hep kalbimde kalmaya devam edecek.
